Μακαριστός π. Συμεών Κραγιοπουλος
Δεῦτε οὖν καί ἡμεῖς κεκαθαρμέναις διανοίαις συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν… Πόσοι χριστιανοί θά τό ἀκούσουν σήμερα αὐτό, θά τό νιώσουν καί θά ἔχουν διάθεση ἀπό μέσα τους νά συμπορευθοῦν μέ τόν Χριστό; Τό ὅτι ἔπαθε ὁ Κύριος δέν ἔχει τήν ἔννοια ὅτι ὅλα τελείωσαν. Ὅλο αὐτό τό δόσιμο τοῦ Χριστοῦ –τό πάθος του, ὁ θάνατός του– ἔχει διπλό σκοπό: ἀφ᾿ ἑνός νά ἐμπνεύσει, νά φιλοτιμήσει τόν καθένα μας, γιά νά πάθουμε καί ἐμεῖς, καθώς στό πάθος τοῦ Χριστοῦ ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκατάβασή του, ὅλη ἡ εὐσπλαχνία του πρός τόν ἄνθρωπο, καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά βεβαιώσει τόν καθένα ὅτι, ἐάν συσταυρωθεῖ μέ τόν Χριστό, θά ξαναγίνει καινούργιος. Τήν ὥρα πού πιστεύεις ἔτσι μέσα ἀπό τήν καρδιά σου, εἶσαι μέ τόν Χριστό. Σάν νά μήν ἔχεις θέματα ἤ προβλήματα μετά, σάν νά μή σέ ἀπασχολεῖ τί θά κάνεις, τί δέν θά κάνεις. Εἶσαι μέ τόν Χριστό. Τά ἀναλαμβάνει ὅλα ἐκεῖνος.